א' כותב:
אני קורא עכשיו ספר, בשם "היום הראשון של שארית חיי". בספר מתואר אדם שעבר חוויה עמוקה ששינתה את חייו, בלונה פארק.
בעיקרון, ההתמכרות שלנו נובעת מכך שאנחנו חיים את חיינו בפחד, וזהו הניסיון שלנו לשלוט בפחד. ההתעסקות בחומרים הלא ראויים כביכול נותנים לנו ביטחון כלשהו, לנוכח הפחדים שלנו. אבל האמת היא שהפחדים האלה הם אשליות, שיוצר חוסר הביטחון שלנו. בקיצור, זה חתיכת מעגל אכזרי.
האדם הזה התחיל את החלמתו בכך שעמד מול אחד הפחדים הגדולים שלו, שלא הייתה לו שום שליטה עליו – רכבת הרים.
כשהוא עלה על רכבת ההרים, לא נותר לו אלא להפסיק לחשוש ולחוות את הפחדים שלו, והוא הבין שהוא מסוגל לעשות את זה ואין לו באמת ממה לחשוש.
היום הלכתי עם האחים שלי ללונה פארק. עליתי על רכבת ההרים הגדולה ביותר והתיישבתי בקרון הראשון, הכי מפחיד. ואז נשמתי עמוק ושחררתי. זהו. הבנתי שאין טעם לדאוג ואין לי איך לשלוט במצב. נתתי אמון באלוקים והנחתי לו לקחת שליטה על המצב.
זו הייתה חוויה כל כך יפה ומשחררת, חברים. הרגשתי שעול כבד מוסר מעליי ולא יכולתי להפסיק לחייך. ואז עליתי על הרכבת שוב, ושוב, אבל בפעמים האלה כבר עליתי כמעט בלי פחד.
כבשתי את רכבת ההרים.
בעזרת השם, אני מקווה לישם את זה בכל חלק בחיי, כדי שאוכל פשוט לחיות.
לחיות בלי חרדות.
לחיות בלי פחד.
לחיות בלי להרגיש צורך "לשלוט במצב".
להניח לעולם להיות ולעשות את הדברים הקטנים שניתנים לנו.
בהצלחה!