|
|
בדיחות |
|
|
לעזור בבית
שאלה: "כיצד הגבר עוזר לאישתו בעבודות הבית?"
תשובה: "מרים רגליים כשהיא שואבת אבק…"
|
|
הודעות |
|
|
קבוצה תמיכה טלפונית לבנות זוג של מכורים
אם אתה מתמודד עם התאווה, אשתך צריכה גם היא לקבל תמיכה ועזרה, כמו גם הזדהות והבנה מנשים אחרות שנמצאות באותו מצב. חשוב שהיא תרגיש שהיא לא לבד. לצורך כך נפתחת קבוצה טלפונית חדשה שבה ישתתפו חברות ותיקות וחדשות לשתף על הבעיה ועל ההתמודדות היומית. את הקבוצה תנחה נעמי, אשת מכור שהתמודדה עם אותן הבעיות בדיוק, אותו כאב, אותו בילבול וגם הרבה רגשות אשם. אחרי שש שנים בהן היא השתתפה בתכנית לנשות מכורים, היא תשמח ללוות נשים נוספות בתהליך ולחלוק את הניסיון, כח ותקווה שלה. הקבוצה תתקיים בימי שלישי בשעה עשר בערב וכמובן ההשתתפות היא ללא תשלום, וכולכן מוזמנות להצטרף, להקשיב, לשתף ולקבל כלים לחיים טובים ומאושרים יותר. לפרטים והצטרפות נא לשלו אימייל לכתובת: nashim@gye.org.il
|
|
חיזוק יומי |
|
|
מסע כזה
זהו, הצלחתי, בעצם במחשבה שנייה נראה לי נכון יותר ״הצלחנו״.! סוגר שישה ימים, בגבורה, אפשר לומר..
הנסיון הזה עבר, נגמר בתחושת ניצחון. היום אני יכול לומר על עצמי שפעלתי טוב, את החלק שלי אני מרגיש שמילאתי בצורה מושלמת, יש לי תחושה כזו בפנים שהתמודדתי בצורה שונה, לא, לא נלחמתי והפעלתי שרירים, וגם לא חייתי באשליה ואמרתי שאני מסוגל לבד כמו שקורה הרבה. הודיתי בחוסר אונים והבנתי את זה טוב ובכך כמעט לגמרי דחיתי את הלגימה הראשונה ממני, הבנתי שזה גדול עליי, ניסיתי ליצור קשר עם מישהו שיעזור לי אבל זה לא הלך כי כבר היה די מאוחר..
אחר כך פניתי לה׳, אמרתי לו: אני מזהה מצב לא טוב, נראה לי שזה גל שמתקרב.. בוא ננתח ביחד את מה שהולך כאן. סבבה? בוא נחלק תפקידים בהתמודדות הזו, כי כמו שאתה יודע, לבד אין לי סיכוי. אני אקח עליי את הפעולות. מה אני יכול לעשות? עכשיו אני יכול לקום וללכת שניה החוצה, להישאר מפוקס, להריץ בראש את מה שקראתי בספר הגדול, לקרוא את החיזוק היומי, לשפוך את מה שעובר עליי כאן בפורום. כי כאן נמצאים האנשים שתמיד תמיד מבינים אותי למרות שאני כזה מתוסבך ברוב הזמן. לראות מה חדש בפורום, אעשה פסק זמן. אז קראתי קצת בפורום והלכתי לנגן.
זה עזר, זה הסיט את המחשבות למחוזות טובים. ואתה ה׳, ממך אני מבקש, מתחנן בפניך, שתשאיר אותי נקי, רק להיום. בוא נסיים את היום הזה יפה. סבבה?
זה הצליח!
אני חושב שההצלחה קרתה בזכות זה שזיהיתי את הקושי כבר בתחילתו ושעשיתי את הפעולות לפני שיהיה מאוחר.
אסירות תודה גדולה לאלהים שעזר לי והלך איתי יד ביד!
|
|
|
צועדים להחלמה |
|
|
אין כמו צעד תשע
מצחיק, אבל צעד תשע היה זה שבגללו נרתעתי מלהיכנס לתכנית 12 הצעדים. קראתי את רשימת הצעדים ולמרות שכמובן היו לי השגות על חלק מהם, אבל הייתי מוכן לנסות להתמודד איתם, ולעומת זאת כאשר קראתי את הצעד התשיעי אמרתי - עד כאן, את זה לא. כי הצעד התשיעי אומר "כיפרנו במישרין בפני כל מי שפגענו בו", וכמובן אין סיכוי בעולם שאני יעשה את זה. למה? קודם כל כיון שכל מי שפגעתי בו זה כמובן בצדק גמור כך שאין לי למה להתנצל בפניו, ובכלל - גם אם פגעתי במישהו ואני לא צודק, הרי לא שייך שפתאום אכניס את האגו שלי לבוידעם ואגש להתנצל בפניו. בקיצור - לא בשבילי. אבל למרות זאת התחלתי את התכנית, כיון שידעתי שאני חייב פיתרון לבעיה שלי וכל הפתרונות שכבר ניסיתי לא פתרו כלום וזה היה המוצא האחרון. אז התחלתי עם הצעד הראשון והדחקתי (אני אלוף בהדחקות) את העובדה שבמוקדם או במאוחר אגיע לצעד התשיעי. לשמחתי התקדמתי מהר בעבודת הצעדים, ומצאתי את עצמי עומד מול האיום הנורא של הצעד התשיעי שהוא למעשה לעמוד מול התוצאות של הדיבורים והמעשים שלי. לא כיף אבל אין ברירה ובאמת ניגשתי לאנשים והתנצלתי על כך שפגעתי בהם. מבחינתי, החלק הקשה ביותר היה להתנצל בלי "אבל". כל פעם רציתי להתנצל על החלק שלי, ולהוסיף "אבל גם אתה לא היית בסדר כשעשית כך וכך". זה היה יכול להמתיק את הגלולה המרה של הצעד התשיעי, אבל לימדו אותי שהצעד התשיעי הוא שלי ולא של האדם שבו פגעתי. אם הוא יחליט להתנצל על החלק שלו - זה ענין שלו, אבל אני צריך להתנצל על החלק שלי ולעזוב את האדם האחר לגמרי. אז כל פעם אחרי שהתנצלתי וביקשתי סליחה על הפגיעה שלי, כאשר עמדו לי על הלשון המילים "אבל גם אתה", בלעתי את הלשון, נשכחתי את השפתיים ושתקתי. זה עבד יופי. מאז למדתי שהצעד הזה לא רק שהוא לא מפחיד - הוא סבבא לגמרי. אתמול יצא לי לעשות שני צעדי תשע ובשניהם היתה לי כזאת תחושת הקלה ושחרור, שפשוט לא הבנתי למה לא עשיתי את זה מוקדם יותר. אחד היה על ויכוח טפשי שהגיע לטונים גבוהים והסתיים בחילופי האשמות. כשניתקתי את הטלפון, הרגשתי רע וידעתי שאם אני רוצה להשתחרר - אני צריך לקפל את הזנב ולהתנצל. מיד אחרי שהתנצלתי ויישרנו את ההדורים, הרגשתי את ההקלה ושאלתי את עצמי למה אני מחכה, למה אני לא עושה את אותו דבר גם מול אדם אחר שפגעתי בו לפני מספר ימים, ובמקום זה אני ממשיך לסחוב איתי את זה. אז באמת שלחתי הודעה שבה התנצלתי (רק על החלק שלי!) וביקשתי סליחה. בבוקר קיבלתי הודעה קצרה: "מעריך, סלחתי". ואני שוב זכיתי בשחרור.
|
|
|
מבט מהמקורות |
|
|
אין בתאווה כלום
דברי רבי נחמן בשיחות הר"ן (אות ו):
"הַיֵּצֶר הָרָע דּוֹמֶה כְּמוֹ מִי שֶׁהוֹלֵךְ וְרָץ בֵּין בְּנֵי אָדָם וְיָדוֹ סְגוּרָה, וְאֵין אָדָם יוֹדֵעַ מַה בְּתוֹכָהּ. וְהוּא מְרַמֶּה בְּנֵי אָדָם וְשׁוֹאֵל לְכָל אֶחָד: "מָה אֲנִי אוֹחֵז"? וּלְכָל אֶחָד נִדְמֶה כְּאִלּוּ הוּא אוֹחֵז מַה שֶּׁהוּא מִתְאַוֶּה, וְעַל כֵּן הַכּל רָצִים אַחֲרָיו כִּי כָּל אֶחָד סוֹבֵר שֶׁיֵּשׁ בְּיָדוֹ מַה שֶּׁהוּא חָפֵץ, וְאַחַר כָּךְ הוּא פּוֹתֵחַ אֶת יָדוֹ וְאֵין בָּה כְּלוּם.
כְּמוֹ כֵן מַמָּשׁ הַיֵּצֶר הָרָע שֶׁהוּא מְרַמֶּה את כָּל הָעוֹלָם וְהַכּל רָצִים אַחֲרָיו וּמְרַמֶּה לְכָל אֶחָד וְאֶחָד עַד שֶׁנִּדְמֶה לְכָל אֶחָד וְאֶחָד כְּאִלּוּ יֵשׁ בְּיָדוֹ מַה שֶּׁהוּא חָפֵץ כָּל אֶחָד כְּפִי שְׁטוּתוֹ וְתַאֲוַותוֹ וְאַחַר כָּךְ בַּסּוֹף הוּא פּוֹתֵחַ אֶת יָדוֹ וְאֵין בָּהּ כְּלוּם כִּי אֵין מִי שֶׁיְּמַלֵּא תַאֲוַותוֹ אֶצְלוֹ
גַּם נִדְמוּ כָּל הַתַּאֲווֹת שֶׁל הָעוֹלָם כְּמוֹ עַמּוּדֵי אוֹר הַנִּכְנָסִין בַּבַּיִת מִן אוֹר הַחַמָּה כַּנִּרְאֶה בְּחוּשׁ שֶׁהֵם נִדְמִין לְעַמּוּדִים מֵחֲמַת הַזְּרִיחָה שֶׁל הַחַמָּה וּכְאִלּוּ רוֹצִים לִתְפּס אוֹתָן הָעַמּוּדֵי אוֹר שֶׁתּוֹפְסִים וְחוֹטְפִים וְאֵין בְּתוֹךְ הַיָּד כְּלוּם כָּךְ הֵם כָּל הַתַּאֲווֹת שֶׁל עוֹלָם הַזֶּה".
|
|
|