מייל זה מכיל תמונות, אם אינך רואה אותם - הצג בדפדפן. |
|
||
|
||
. | ||
|
||
מה הסיפור שלי עם החטא? למרות כל הפעמים הרבות שנכתב כאן על חולה-חוטא, אני שב ומתעסק בנושא הזה עם עצמי. תודה לא-ל אני לא הופך לאובססיבי בענין, אבל זה חוזר מספיק פעמים כדי שאבדוק למה זה כל כך מפריע לי. אז בא נתחיל מהסיבות למה שזה כן יפריע לי. זה מפריע לי כי כתוב על כל אחד מהחטאים האלו שהם איומים ונוראים והעונשים עליהם מתחילים בכרת ומעלה, והתוצאות של המעשים האלו לא ניתן להעלות על הדעת. וכאשר אני מכפיל את כל זה בכמות הפעמים בהם נפלתי והשתמשתי בתאווה זה מגיע למימדים מפלצתיים, ואז אני חושב לעצמי שאלוקים עומד לסגור את הגהינום בקרוב. למה לסגור? כי צריך לבנות חדש בהקדם האפשרי לפני שאני מגיע. אבל אם כן, משהו לא ברור לי. אם הכל זאת דאגה כנה על חומרת החטאים, למה אני מוטרד רק מהחטא הזה? הנה לדוגמא נאמר בגמרא שויתר הקב"ה על עבודה זרה, גילוי עריות ושפיכות דמים אבל לא ויתר על ביטול תלמוד תורה. למה זה לא מפריע לי כל הביטול תורה שלי? נאמר בגמרא שיש שלושה שאין להם חלק לעולם הבא, עבודה זרה, גילוי עריות ושפיכות דמים, אבל המדבר לשון הרע גרוע משלושתם. מעניין מדוע הלשון הרע שאני מדבר כל הזמן לא מפריע לי בכלל. כן, מדובר על אותה גמרא בדיוק ומסתבר שיש עוד כמה חטאים נוראיים (באמת!) שאני עובר אבל זה לא מטריד אותי. דווקא החטא הזה של כל השימוש בתאווה מפריע לי כל כך. שלא תהיה אי הבנה. ברור שכל מילה שכתובה בספרים הקדושים היא נכונה, ואני לא בא ח"ו לומר שצריך לזלזל באיזו שהיא עבירה. הנקודה היא אחרת לגמרי, כי נראה שהסיבה שדוקא החטאים האלו כל כך מפריעים לי מוכיחה על משהו אחר שמסתתר מאחרי הצדקנות הפעם. אתמול שוחחתי עם חבר על הנושא הזה והוא הסב את תשומת ליבי לקטע מעניין שכותב בעל התניא בפרק כ"ו בליקוטי אמרים: "אך העצבות ממילי דשמיא צריך לשית עצות בנפשו לפטר ממנה . . בידוע שהוא תחבולת היצר כדי להפילו אחר כך בתאוות חס ושלום." אותי זה הדהים כי הוא אומר כאן שהעצבות הזאת שנראית כל כך אמיתית, היא עצת היצר כדי להפילו בתאוות. לא כתוב כאן שהעצבות הזאת תפיל אותי בסתם עבירה אלא שהעצבות הזאת תפיל אותי ב... תאוות! מסתבר שהמחלה שלי מעדיפה אותי עצוב ומלא חרטות כי אז קל להפיל אותי בתאוות. כן, כל אותם פלפולים למדניים שיש לי בראש שמספרים לי על חומרת החטאים הנוראיים הם לא יותר מאשר חלק מהמחלה ותפקידם לדאוג שאמשיך לעשות את אותן פעולות ממש. אז גם אם אני מחליט להתייחס להתמכרות שלי כחטא, הדבר ברור שכעת יש לי רק משימה אחת: לשכוח מהכל ולהתרכז בתפקיד היחיד שהוא להיות נקי היום. כל סטיה מהתפקיד האחד והיחיד, אפילו אם הוא מגיע לבוש כמו אדמו"ר ומנופף באגודל כמו גדול הלמדנים בישיבה, הוא בעצם לא יותר מאשר עצת היצר להפיל אותי בתאוות. ועוד לא דיברנו על כך שבכלל מדובר במחלה. לקריאת סיפורו האישי של הכותב לחץ כאן |
||
ארכיון המייל היומיפספסתם אחד המיילים? מעכשיו אפשר לעבור על כל המיילים היומיים שנשלחו! לחץ כאן
|
אם רצונך שנסיר אותך מהרשימה