מייל זה מכיל תמונות, אם אינך רואה אותם - הצג בדפדפן. |
|
||
|
||
. | ||
|
||
זה אפשרי? חבר כותב בפורום: חשבתי שאני גאון. חשבתי שהתאווה כבר בכיס. התבדיתי. חבר'ה 51 יום של נקיות. לא פשוט בכלל, הרבה בין הזמנים. חשבתי שכבר יותר קל לי... מטעויות לומדים. ואני למדתי דבר אחד. זה אפשרי. בין הזמנים זה לא החיים הרגילים. בשוטף אין זמן לדברים. במשך כל השבוע ידעתי שזה יבוא אבל לא היה זמן. יום רודף יום. מרוץ החיים עוזר בדבר. זה אפשרי. זה אפשרי. זה אפשרי. אאאאאההה... אבינו שבשמיים יכולתי לעצור לפני הנפילה הרגשתי זאת. אבל הרגשתי גם שזה בלתי נמנע שאם לא אפול זה רק עניין של זמן עדיף לפני חודש אלול. תחבולות היצר... בבקשה אלוקים כך את זה ממני נמאס לי להיות אובססיבי לדבר הזה זה מגעיל אותי. אני רוצה קדושה, להיות צדיק להתחבר לתורה. זה מנתק אותי... יהי רצון מלפניך ה' אלוקי ואלוקי אבותי שכל טיפה וטיפה של זרע שיצאה ממני לבטלה בין באונס בין ברצון בין בשוגג בין במזיד בין ער בין ישן בין עלי ידי בין על ידי אחרים שלא במקום מצווה עשה למען שמך הגדול והקדוש היוצא מפסוק חיל בלע ויקיאנו שתחזירנה למקומה במקום הקודש. אמן. 'סוד הכניעה' כותב: כואב לקרוא על נפילה אחרי תקופה יפה. אני מכיר מאוד טוב את התחושה הזאת של המחשבה שהתאווה כבר נגמרה והכל יהיה בסדר. לא רק זה, אלא שהיו פעמים שאפילו לא הבנתי איך בכלל אפשר להימשך לפורנו, הרי זה מגעיל ודוחה. לא האמנתי על עצמי שבאמת זה הייתי אני שם מול המחשב, והיה ברור לי לחלוטין שזה בוודאי לא עומד לחזור על עצמו. איך אפשר בכלל? אבל משום מה המסקנה שלי שונה במאה שמונים מעלות מהמסקנה שלך. שיהיה ברור מההתחלה: אני לא אומר שאני צודק או שאתה טועה ח"ו, אני רק משתף במה שאני מרגיש. יתכן בהחלט שאנחנו שונים, ויתכן גם שאנחנו דומים ובכל זאת לך יצליח מה שנכשל עבורי, או הפוך. אין אף אחד שיכול לטעון שיש לו את הידע המדוייק ואת הדרך היחידה להחלמה. אלוקים מספיק גדול כדי לתת לנו יותר מדרך אחת, ומותר לנו לרכוש מעט ענווה כדי להודות בכך. המסקנה שלך מכך היתה שזה אפשרי. הנה, היית נקי 51 ימים, אז בטח אפשר להמשיך הלאה באותה דרך. אבל אני נזכר דווקא בבדיחה על הקמצן שהתלונן שעד שהוא הצליח לאלף את הסוס שלו לצום - הוא מת... (זה בטח היה נראה כמו הנסיונות שלנו להפסיק ליפול, בהתחלה יום בלי אוכל, אחר כך יומיים וכן הלאה, ובסוף הוא באמת הצליח אבל אז הסוס מת). אסביר את עצמי ומה אני מתכוון כשאני אומר את זה. מבחינתי, הנסיון שלי מוכיח שזה לא שאלה של האם, אלא של מתי. זה לא שאני שואל את עצמי האם אפול שוב אלא רק מתי זה יתרחש. בדיוק כמו שאין לי ספק שאני יצטרך לאכול שוב או ללכת לשירותים שוב, השאלה היא רק כמה זמן אני יכול להצליח לשרוד בלי זה, האם זה יום או יומיים או שבוע. אני מכור לתאווה וזה אומר שמה שלא אעשה וכמה כח רצון שלא אגייס, בסופו של דבר אני חייב את התאווה הזאת. העובדה שנפלתי אחרי תקופה של המנעות באמצעות כח הרצון לא מוכיחה לי שזה אפשרי אלא שזה בלתי אפשרי, כיון שתמיד בתקופות האלו הרגשתי כל כך טוב עד שבאמת חשבתי שלא אצטרך שוב לחזור לשם ולא היתה לי שום סיבה להמשיך להרוס לעצמי את החיים. אם בכל זאת עשיתי את זה ונפלתי, זה רק כיון שאני חייב את זה. אז נניח שבפעם הבאה אצליח אפילו יותר, אבל מה יהיה בסוף? כן, די ברור, אני אפול שוב. אם זה המצב שלי (ואני חוזר שוב שאני מדבר רק על עצמי), זה אמור להוביל אותי למסקנות. אני אמנם לא יכול להתפטר מתפקידי, אבל יש למסקנות האלו השלכות אישיות מאוד ברורות עבורי. לקריאת סיפורו האישי של הכותב לחץ כאן |
||
ארכיון המייל היומיפספסתם אחד המיילים? מעכשיו אפשר לעבור על כל המיילים היומיים שנשלחו! לחץ כאן
|
אם רצונך שנסיר אותך מהרשימה