רק להיום
בנוגע לרק להיום, אחלוק את הניסיון שלי. אצלי לא מדובר במשהו פסיכולוגי, אני רוצה להיות נקי גם מחר. אבל אם אחיה את המחר, הפסדתי את היום. אם כל החיים שלי אחכה למחר (שאף אחד לא הבטיח שיבוא...) אפסיד את חיי.
בתקופת השימוש הייתי איש המחר, לא ניסיתי לחיות את היום, את הרגע. הייתי עסוק בתכנון אובססיבי של המחר, ממחר אפסיק להשתמש, ממחר אתחיל דיאטה, ממחר... ולכן היום הייתי משומש... וזה לא הסתכם בכך. לא יכולתי להנות מהיום, מהרגע. חייתי בשביל הרגע הבא. לא מהרווקות, כי חיכיתי להתארס, לא מתקופת האירוסין, כי חיכיתי להתחתן, לא מהחתונה כי חיכיתי ל..., וכן הלאה, החיים פשוט עברו ביעף, במרוץ המחר.
ובמציאות, הלכתי ואיבדתי את חיי.
בהחלמה למדתי שאין יום כזה שקוראים לו מחר, המחר הוא הפסיכולוגי, הוא הדרך של הרמאות העצמית שלי, הוא זה שגונב לי את ההווה, בתרוצים שלא מחזיקים מים. שאני בעצמי לא מאמין בהם.
יש את היום, מה שלא עשיתי היום, מה שלא חייתי היום, לא קרה, וגם לא יקרה. לכל יום יש את המחר שלו, רק להיום אין יום אחר.